Review: Disenchantment – Seizoen 1

Vooraleer we volgende maand de duistere Marvel-wereld induiken op Netflix komt Matt Groening (de bedenker van The Simpsons en Futurama) met Disenchantment, een vrolijke adult animated comedy fantasy serie – wat een mond vol. Maar start de reeks even sterk als Groenings vorige sitcoms?

Ontdek de magische werelden van het middeleeuwse koninkrijk Dreamland. Een plek in verval waar we de rampzalige avonturen kunnen volgen van de stevig drinkende prinses Bean, de pittige elf Elfo, en haar persoonlijke demon Luci. Kruisen ook nog het pad van dit excentrieke trio: ogres, kabouters, trollen, walrussen, … en veel menselijke idioten.

De eerste vraag die je je stelt bij Disenchantment, is natuurlijk hoe het zich onderscheidt van andere Groening-creaties. Enerzijds doet het dat door het fantasy-concept. Anderzijds doet het dat door meteen op Netflix te verschijnen en “binge-baar” te zijn. De gelijkenissen, qua animatiestijl en sitcom-humor, zijn er echter zeker. Fans van The Simpsons en Futurama zullen Disenchantment dus wel weten te appreciëren.

Jammer genoeg is dat verwantschap niet altijd een goed teken. Het heeft wel wat weg van de Simpsons, maar dan vooral de meer recente seizoenen. Niet altijd geslaagde humor en een voorspelbaar plot zijn dan ook de grootste pijnpunten. In amper tien afleveringen moet Disenchantment haar personages introduceren, je hen leuk doen vinden en memorabele verhalen afleveren. De eerste, opvallend zwakke introductie-episodes nemen jammer genoeg al een groot stuk van het seizoen in.

Gelukkig pikt Disenchantment het tempo en de kwaliteit wel op naarmate het verdergaat. Ook doen de interessante fantasy-setting en het acteerwerk veel, met op kop Abbi Jacobson, Eric André, Nat Faxon en natuurlijk animatieveteraan John DiMaggio. Van heel veel originaliteit bij de hoofdpersonages is er jammer genoeg wel geen sprake. Het trio Bean, Elfo en Luci is een aangepaste versie van Fry, Bender en Leela uit Futurama die hier meer dan eens hun eigen karakter verraden.

Er is potentieel en het tweede seizoen van Disenchantment – zonder de voorspelbare intro – zullen we zeker een kans geven. Maar dat doen we vooral als hoopvolle fans van de oudere Simpsons- en Futurama-seizoenen. Af en toe wat gedateerde grappen, een sporadisch gebrek aan creativiteit en te weinig afleveringen om echt een indruk na te laten maken van Disenchantment voorlopig niet het fantasy-wonder waarop we gehoopt hadden.

Het eerste seizoen van Disenchantment staat integraal en exclusief op Netflix.

Comments

comments