Alan Moore omschrijft Superheldenfans als “emotioneel achtergesteld”
In een recent interview met The Guardian, liet de zopas 60 jaar geworden Alan Moore weer stevig van zich horen. Het interview handelt voornamelijk om enkele recente projecten van de Britse schrijver – dewelke aanzien wordt als één van de betere, zo niet de beste, comicbookschrijver aller tijden – zoals zijn opkomende roman Jerusalem en de comic Fashion Beast. Maar waar de pers op springt zijn natuurlijk Moore’s commentaren over de hedendaagse mainstream comicbookindustrie, de populariteit van het superheldengenre in comics, tv-reeksen en blockbusterfilms en dan voornamelijk de lezers die zijn succesvolle carrière mogelijk gemaakt hebben. Moore heeft immers in de jaren 80 en 90 enkele van de betere (en vaak meer “volwassen“) superheldencomics en graphic novels geschreven, denk maar aan Watchmen, Batman: The Killing Joke, Captain Britain, Superman: Whatever Happened to the Man of Tomorrow?, Miracleman, Supreme, Promethea of Tom Strong. Ook zit hij achter The League of Extraordinary Gentlemen, nog steeds het best omschreven als de Victoriaanse Justice League/Avengers met klassieke literaire figuren. Moore loopt allang niet over van liefde voor de industrie of voor de in spandex gehulde figuren van DC Comics of Marvel, maar zijn nieuwste tirade is toch weer opmerkelijk:
Sommigen noemen Alan Moore een genie, een visionair. Wij noemen hem vandaag de dag eerder een gekke en verbitterde oude man. Het staat buiten kijf dat de Brit een uitermate getalenteerd schrijver is, ontzettend veel voor het comicbookmedium gedaan heeft en talloze klassiekers bij elkaar heeft gepend. En hij mag natuurlijk gerust zijn mening verkondigen, maar het publiek dat je zo groot gemaakt heeft en de talloze professionele schrijvers en artiesten die in je voetsporen zijn getreden hierbij zo schofferen? Om zaken die hij claimt zelf nooit gelezen of gezien te hebben, nota bene. Het hele interview met The Guardian (dat je hier kan lezen) getuigt er ook van dat Moore een enorm hoge dunk van zichzelf en zijn eigen werk heeft en hierbij zijn eigen, zeer duidelijke tekortkomingen – waarvan hij overigens andere schrijvers wel van beschuldigd – achteruit schuift.
Wij zullen, speciaal om Moore een plezier te doen, alvast DC’s Before Watchmen nog eens uit de kast halen. Up yours buddy…
Before Watchmen bij archonia.com
Comments
- Lees ook:
- Alan Moore
Verbitterd? Misschien, maar hij heeft wel gelijk.
Superhelden zijn redeleijk belachelijk. En telkens ik een superheldenreeks lees, ben ik me daar ten volle van bewust. Ik heb nagenoeg nooit iemand kunnen overtuigen van de waarde van comics met een superheldenreeks. Dus iets zal er wel van aan zijn.
Je hebt gelijk hoor: superhelden zijn een beetje belachelijk. Dat geldt dan ook niet minder als Alan Moore ze onder handen neemt. Of als hij Lovecraft onder handen neemt, of zijn ideeën over magie stripsgewijs uiteenzet. Verder geldt dat, als je er over nadenkt, ook voor Elfen, Orks en Hobbits. En draken en weerwolven. Met een zweep gewapende archeologen die doldwaze avonturen beleven. Stormtroopers en Wookies. De bombast van heel wat metalgroepen. Opera’s en musicals. En ga zo maar door. Dat iemand zich daar tijdens zijn of haar lees-, kijk- of luisterervaring bewust van is, wil nog niet zeggen dat degenen die hun ongeloof opschorten en die dingen accepteren of appreciëren, emotioneel achtergesteld zijn.