Review: Action Comics #1

The Cane Toad, sent to Australia as a pest control agent, decimated local biodiversity. Non-native strains will destroy entire ecologies given the opportunity – Lex Luthor

In 1938 werd door Jerry Siegel en Joe Shuster, twee joods-Amerikaanse “nerds” uit Cleveland, Ohio, geschiedenis geschreven. National Allied Publications (de toenmalige naam voor het huidige DC) schonk hen de eerste 13 pagina’s en zette hun creatie zelfs op de cover van de allereerste Action Comics. Hoewel de issue, zoals vele comics uit die tijd, meerdere aparte verhalen bevatte, was het toch deze heroïsche in rood en blauw geklede figuur die al snel uitgroeide tot de ster van de reeks. Ik heb het natuurlijk over Superman, ‘s werelds allereerste superheld die de start van een geheel nieuw genre inleidde. Nu, 73 jaar na zijn debuut en 904 delen van Action Comics later, wordt de reeks van een nieuwe nummer #1 voorzien door Grant Morrison (All-Star Superman, JLA, Batman Inc.) en Rags Morales (Identity Crisis). Of deze nieuwe Action Comics #1 ook ooit een slordige anderhalf miljoen dollar zal opleveren zoals diens voorganger valt misschien nog te betwisten, maar de issue kan al wel terecht een mijlpaal worden genoemd.

Hoewel Justice League #1 vorige week de DC-relaunch inluidde, zou het deze Action Comics #1 zijn die de hoeksteen moet vormen van het DCnU. Het verhaal speelt daarom net iets langer dan vijf jaar geleden af (enkele maanden tot een jaar voor Justice League) en gunt ons een blik op het debuut van ‘s werelds eerste superheld in Metropolis. Meteen valt al te merken dat dit een zeer andere Superman is dan de vriendelijke übersuperheld en ‘Boy Scout‘ die we gewend zijn uit de comics, films en tv-series van de afgelopen decennia. Deze Superman is nog zeer ruw, jong, onbezonnen en vooral roekeloos. Verder zijn z’n krachten zich nog volop aan het ontwikkelen: zo kan hij bijvoorbeeld nog niet vliegen en is zijn huid nog niet geheel onkwetsbaar. Gehuld in een simpele T-shirt, jeansbroek en cape (de enige accessoire afkomstig van Krypton en dus even duurzaam als hemzelf) is de man van staal nog maar sinds enkele maanden actief in Metropolis, maar heeft hij al een heuse reputatie opgebouwd als een beschermer van de onderdrukten en een doorn in het oog voor de rijken die hun macht misbruiken.

Misschien klinkt dit voor het grote publiek als een geheel nieuwe take op de man van staal, maar niets is minder waar. Grant Morrison brengt in deze Action Comics #1 Superman gewoon terug naar zijn roots. De allereerste verhalen van Siegel en Shuster uit eind jaren ’30 toonden eveneens een Superman van het volk, die zich heel wat ruwer gedroeg tegenover zowel criminelen als autoriteiten dan de meer iconische en vaderlandslievende ‘Boy Scout‘ waartoe hij in de jaren ’40-50 werd omgevormd. De hele issue leest in feite als een gigantische liefdesbrief aan de originele Action Comics #1, want, net zoals zijn naamgenoot uit 1938, staat Superman geen seconde stil en springt hij letterlijk van de ene situatie in de andere. Ook hier wordt het enorm duidelijk dat zijn principes (nog steeds voornamelijk “truth” en “justice“) nogal hardhandig voorgaan op de wet.

De oorspronkelijke Action Comics #1 uit 1938

Wat de twee issues ook nog gemeen hebben, is de setting van Metropolis zelf. Wat ooit een bruisende, haast futuristische metropool was, zien we hier vervallen tot een toekomststad in verval (in feite leunt de misdaad in de stad voorlopig dichter aan tegen Batman’s Gotham City, en deed het geheel me zelfs bij momenten zelfs terugdenken aan het futuristische Detroit in de RoboCop-films). Terwijl de eerste Action Comics #1 zich afspeelde tegen de achtergrond van de Grote Depressie, speelt deze nieuwe nummer 1 zich dan ook zeer passend af tegen de huidige economische crisis.

We weten al van Justice League #1 dat superwezens een zeer nieuw fenomeen zijn en dit wordt eens zo duidelijk in Action Comics #1. Men weet hier al dat Superman een buitenaards wezen is en daarom wordt hij door een groot deel van het publiek, en vooral de autoriteiten, gevreesd. Deze beschouwen hem zelfs niet als een persoon, maar als een “het” en zitten hem regelmatig op de hielen. Hierbij worden we meteen even kort geïntroduceerd tot generaal Sam Lane (de vader van Lois) en zijn voorlopig tot een adviseursfunctie benoemde Lex Luthor, die uiteraard altijd wel een handje wil bijsteken om aliens uit zijn stad te verdrijven.

In sneltempo (het heet niet voor niets Action Comics) introduceert Morrison ons eveneens tot Superman’s alter ego Clark Kent, die voorlopig als een reporter werkt voor The Daily Star, en dus concurreert met de nog steeds zeer herkenbare Lois Lane en Jimmy Olsen van The Daily Planet (leuk detail: The Daily Star was de oorspronkelijke naam van de krant waar ze allen werkten, pas in de jaren ’40 werd deze omgedoopt tot haar meer herkenbare naam). Zoals gewoonlijk, weet Morrison waar hij mee bezig is en slaagt hij erin om op zeer simpele en effectieve manieren de verschillende personages aan de lezer voor te stellen. De vrij realistische en klassieke tekeningen van Rags Morales geven zowel de actie als het in verval geraakte Metropolis zeer mooi weer, de comic is echt een pareltje om naar te kijken.

Hoewel we al heel wat informatie kunnen halen uit deze eerste issue, worden we hier, net zoals bij Justice League #1, meteen al volop in de actie gestort en vormt het verhaal alweer slechts deel één van iets groters (met overigens een heuse cliffhanger). Verwacht dus geen zoveelste hervertelling van het klassieke oorsprongsverhaal van Superman (dat zou dan ongeveer de derde keer zijn in amper tien jaar tijd) of details over wat er hieraan nu precies veranderd is in het nieuwe DCnU, want deze informatie zal vermoedelijk mondjesmaat aan de lezer worden gevoerd.

Deze gemoderniseerde retroversie van Superman is alvast zeer interessant en ten zeerste een aanrader voor lezers die het personage voordien als “te saai” bestempelden. Hoewel het natuurlijk maar een kwestie van tijd zal zijn eer de man van staal zijn kostuum aantrekt, leert vliegen en zich in zijn meer traditionele rol zal nestelen (zoals het geval zal zijn in de nieuwe Superman #1 van George Pérez binnen twee weken), ben ik toch alvast zeer benieuwd naar wat Morrison en Morales nog met deze vroege Superman gaan doen in de komende delen. Een dikke, vette aanrader, deze Action Comics #1. Jerry Siegel en Joe Shuster zouden trots zijn.

Een voorproefje van Superman's ruwere, "no bullshit"-attitude, alomtegenwoordig in deze Action Comics #1

Comments

comments