Review: The Dark Knight Returns
“This would be a good death… But not good enough.” – Batman
Frank Miller heeft de reputatie een grimmige wereld te kunnen neerzetten. In The Dark Knight Returns toont hij ons dan ook een heel andere omgeving met een oudere Batman. In samenwerking met Klaus Janson (Daredevil, Batman: Gothic) en Lynn Varley (Ronin, 300) zet Miller hier een grote 4-delige Batman klassieker neer. Een klassieker die je zeker één keer moet lezen als je nog maar enige interesse in DC of Batman hebt. Miller neemt een groot risico door een figuur als Batman, die voor vele generaties zo enorm populair en geliefd is, in een veel brutalere wereld te steken. Hoewel het niet zo drastisch is als in “All Star Batman and Robin the Boy Wonder” is deze Graphic Novel niet voor mensen die Batman liever in zijn vertrouwde en niet zo grimmige omgeving zien. Miller tracht de waarden van Batman intact te houden. Toch zal blijken dat dit niet steeds mogelijk is. Ik raad elke liefhebber aan om The Dark Knight Returns een kans te geven indien je zou twijfelen, je zou wel eens aangenaam verrast kunnen zijn.
Het verhaal speelt zich af in een toekomstige Gotham City. Commisioner Gordon gaat bijna op pensioen en zal vervangen worden. Batman is al 10 jaar afwezig. Door de hitte is iedereen in Gotham City onrustig en een groep “Mutants” valt ontzettend veel onschuldige burgers aan. Miller toont ons een Bruce Wayne die na al die jaren nog steeds worstelt met zichzelf en tracht te leven zonder Batman. Hoewel hij er zich terdege van bewust is waarom Batman “geboren” werd, twijfelt Bruce voortdurend aan het effect van zijn vroegere interventies. De afwezigheid van Batman (en veel andere superhelden in het algemeen) heeft veel mensen ook sceptisch gemaakt. Zo is er bijvoorbeeld psychiater Dr. Wolper die ervan uitgaat dat Batman degene is met een probleem en niet zijn “slachtoffers” in Arkham Asylum. Hij probeert dan ook om enkele gekende villains te “genezen” en terug normaal in de maatschappij te laten meedraaien. Bruce Wayne hoopt, in tegenstelling tot de meer pessimistische commisioner Gordon, dat innerlijke demonen overwonnen kunnen worden. Maar op een bepaald punt kan Bruce zijn Batman identiteit niet langer onderdrukken en start het verhaal pas echt.
Andere helden van de Justice League zijn ofwel gestopt of niet meer operationeel in Amerika zelf. De terugkeer van Batman zorgt dan natuurlijk voor veel commotie en ook de leeftijd van Bruce begint hem parten te spelen. Gelukkig kan hij nog steeds rekenen op de hulp van Alfred, die nog geen haar veranderd is. Ook zal Batman een nieuwe Robin onder zijn vleugels nemen. Het is misschien raar om zo’n oudere man met een 13 jarig meisje als sidekick te zien. Maar we mogen niet vergeten dat Batman, ondanks de grimmige wereld van Frank Miller, heel inspirerend is voor kinderen en dat het altijd wel een kinderdroom (van zowel jongens als meisjes) is om sidekick van Batman te worden. In mijn opinie is er daarom geen perverse bijbedoeling. In de 10 jaar afwezigheid van Batman heeft Superman zijn diensten verleend aan de overheid. De vriendschap tussen Batman en Superman zal dan ook een drastische wending krijgen.
Hetgene wat bij mij een knagend gevoel geeft is dat Batman op een bepaald moment gebruik maakt van een soort “Bat Grapnel” in de vorm van een sluipschuttersgeweer. Het gebruik van echte geweren past niet bij zijn moraal. Het beeld van Batman als icoon wordt hierdoor danig verstoord. Deels daardoor zal het nooit mijn favoriete Graphic Novel kunnen zijn.
Visueel onderscheidt deze Graphic Novel zich van de meeste andere Batman verhalen. De inkleuringen met aquarel dragen veel bij tot de sfeer. Iedere scene is memorabel. Een deel van het verhaal wordt meegegeven via tv schermen, wat een grotere dimensie geeft en toont hoe de “buitenwereld” in de Graphic Novel zelf op alles reageert (o.a. Todd McFarlane zal hier later ook leuk gebruik van maken in Spawn Origins) The Dark Knight Returns wordt zeer ritmisch uitgebeeld en dat sleurt je helemaal mee in het verhaal.
Ik vind dat je een beetje overdrijft wat die grapple gun betreft. Het is idd iets geweerachtig, maar het is een werktuig/gadget en geen wapen. Het is bij het gebruik daarvan nooit zijn bedoeling om iemand te raken, maar gewoon om aan de overkant te geraken. Akkoord dat het gebruik van iets dat lijkt op een geweer je stoort, maar dat het zo niet je favo comic kan zijn is er nogal over :p
DKR is voor mij echt één van mijn all-time favorites. Ik kan dit ding echt eindeloos herlezen. Wat mij met tijd ook meer is gaan bevallen is de inkleuring van Varley, geeft de comic echt een unieke tint. Zeer leuk dat je dit vermeldt.
Het is niet puur door zijn grapnel gun, maar op een gegeven moment maakt hij ook gebruik van echte geweren. Heel het verhaal toont eigenlijk het “einde” van Batman zoals we hem kennen, en zien we dus ook een andere kant van hem, wat ik uiterst interessant en leuk vind om te lezen maar in mijn opinie niet mijn favoriete Batman verhaal is omdat ik hem liever anders zie.
Wat geen commentaar is op hoe boeiend het geschreven is of hoe memorabel de scenes in elkaar steken.
Wat is dan jouw favo Batman verhaal?
The Killing Joke (ondanks zijn veel dunnere inhoud). Die GN heeft ook veel waarde voor mij, als mijn huis in brand staat is dat de eerste GN die ik zal meenemen :p
‘DKR’ is ook de comic die samen met ‘Watchmen’ door hun volwassen grimmige verhaal vol maatschappijkritiek de comics-wereld verstomde.
Comics waren hierna nooit meer hetzelfde.
Dit is een essentieel stuk stripgeschiedenis.
deze wil ik wel lezen maar moet ge andere reeksen ook lezen om de boodschap te begrijpen? die link op archonia zijn dat de 4delen te samen met hardcover of niet? 11 euro vind ik zeker te doen.